słaby dźwięk

См. также в других словарях:

• słaby — słabybi, słabybszy 1. «odznaczający się niewielką siłą fizyczną, nie mający silnej budowy; wątły, chorowity, bezsilny» Być słabego zdrowia. Mieć słabe ręce, słabe płuca. Był słaby po chorobie. Był za słaby do pracy fizycznej. ◊ Słaba płeć… …   Słownik języka polskiego

• pobrząkać — a. pobrzękać dk I, pobrząkaćam, pobrząkaćasz, pobrząkaćają, pobrząkaćaj, pobrząkaćał pobrząkiwać a. pobrzękiwać ndk VIIIb, pobrząkaćkuję, pobrząkaćkujesz, pobrząkaćkuj, pobrząkaćiwał 1. «spędzić pewien czas na brząkaniu; spowodować brzęczenie… …   Słownik języka polskiego

• delikatny — delikatnyni, delikatnyniejszy 1. «odznaczający się kruchością budowy, małą odpornością, subtelnością kształtów, rysów; niemasywny» Delikatna porcelana, roślina. Delikatne rysy twarzy. Człowiek delikatnej budowy, delikatnego zdrowia. 2.… …   Słownik języka polskiego

• głos — m IV, D. u, Ms. głossie; lm M. y 1. «dźwięk (artykułowany) wydawany przez istoty żyjące, mowa, śpiew; także wszelkie bodźce zewnętrzne oddziałujące na zmysł słuchu, brzmienie czegokolwiek» Donośny, mocny, słaby głos. Cienki, gruby głos. Dźwięczny …   Słownik języka polskiego

• pobrząkiwanie — n I 1. rzecz. od pobrząkiwać. 2. «słaby przerywany dźwięk wydawany przez potrącane, uderzane przedmioty metalowe, szklane, struny instrumentu itp.» Z kuchni dochodzi pobrząkiwanie naczyń. Już zamykają słychać pobrząkiwanie kluczy …   Słownik języka polskiego

• słabiutki — słabiutkitcy forma zdr. o odcieniu intensywnym od słaby (zwykle w zn. 1, 3, 5) a) w zn. 1: Urodził się słabiutki. Był już słabiutki, ledwie oddychał. b) w zn. 3: Słabiutki dźwięk. Słabiutkie światło. Słabiutkie wino. c) w zn. 5 …   Słownik języka polskiego

• pobrząkiwać — {{/stl 13}}{{stl 33}}||{{/stl 33}}pobrzękiwać {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, pobrząkiwaćkuję, pobrząkiwaćkuje {{/stl 8}}{{stl 22}}– pobrząkać {{/stl 22}}{{stl 33}}||{{/stl 33}}pobrzękać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa, pobrząkiwaćam, pobrząkiwaća,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień